Wczoraj publikowaliśmy pierwszą część historii kościoła. Dziś ciąg dalszy.
Godne uwagi są kamienne portale oraz wyposażenie kościoła, pochodzące w głównej mierze z końca XVIII w., w tym rokokowe stalle w prezbiterium i kamienna chrzcielnica z 1777 r. Wzrok przykuwają liczne epitafia, zarówno z minionych czasów, jak i współczesne. Do tych ostatnich należy tablica upamiętniająca Kazimierza Adama Grocholskiego żyjącego w latach 1917-1994, pilota, porucznika rezerwy lotnictwa Wojska Polskiego, dziennikarza londyńskich „Wiadomości” i sekcji polskiej BBC, „po trochu poetę”.
Niezmiernie ciekawy jest pomnik Feliksa Chocimowskiego w formie przyściennej tablicy umieszczony w kruchcie; taki pomnik miała w kościele niegdyś także jego żona, Felicja.
Przebudowy kościoła i zmieniające się style architektoniczne sprawiły, że pierwotne cechy gotyku na przestrzeni wieków uległy częściowo zatarciu. Do dziś pozostały po nim: krzyżowo-żebrowe sklepienie prezbiterium, ostrołukowe portale i łuk tęczowy oraz szkarpy.
Wokół kościoła rozpościera się niewielki cmentarz kościelny. Otacza go stary kamienny mur z kapliczkami na pomieszczenie ołtarzy na Boże Ciało i trzema wejściami. W jego zachodnim narożniku wznosi się dwukondygnacyjna murowana dzwonnica nakryta dachem namiotowym ufundowana w 1816 r. przez hr. Jacka Małachowskiego.
Do cmentarza kościelnego przylega od zachodu stary XIX-wieczny cmentarz grzebalny. Był on czynny do 1900 r. Ks. Jan Wiśniewski pisał o nim: „Snem cichym uśpieni, matką ziemią spowici spoczywają tu obok siebie po troskach ziemskich i pracy synowie i córy jednej wspólnej Matki… a snu twardego nikt im nie zakłóci, chyba nowy przybysz… chyba pieść bolesna… chyba łkanie nowe…”. Na cmentarzu tym zachowała się część dawnych nagrobków, głównie z piaskowca, które pomimo upływu czasu zachwycają swą formą i kunsztem wykonania. Szczególnie wyróżnia się pomnik Edwarda Pyzewskiego w kształcie trumny.
Po zamknięciu tego cmentarza, staraniem ks. Stanisława Wiśniewskiego, na początku XX w. założono nowy, zlokalizowany ok. 500 metrów od kościoła, czynny do dziś. Znajduje się na nim m.in. grób z prochami Walentego Stefańskiego, wieloletniego kierownika szkoły w Bodzechowie, patrona Publicznej Szkoły Podstawowej w Bodzechowie, zmarłego w obozie w Dachau.
Nieopodal kościoła, po jego wschodniej stronie, wznoszą się zabudowania plebańskie. Pierwotnie wikarówka stała blisko kościoła, zaś plebania była zlokalizowana na terenie folwarku Boguczyna. Po pożarze w 1763 r., ks. Józef Gulina postawił na obecnym miejscu, gdzie niegdyś był szpital, nową plebanię. Jej budowa została ukończona w 1763 r.
Z kościołem i parafią było związanych wiele wybitnych postaci. Wśród proboszczów parafii był cysters z klasztoru w Mogile – Stanisław Samostrzelnik, przedstawiciel malarstwa miniaturowego, a wśród kolatorów kościoła członkowie możnych rodów Szydłowieckich, Chocimowskich, Zborowskich czy Małachowskich. Tu 8 września 1904 r. został ochrzczony Witold Gombrowicz. Tu posługę pełnił, dobrze pamiętany przez mieszkańców tych stron, ks. Wiesław Gibała, którzy zginął tragicznie na Elbrusie w lipcu 2003 r.
Ale największą rolę w dziejach kościoła i parafii odegrali Grocholscy. Przypominają o tym liczne tablice ku ich czci znajdujące się w świątyni oraz wszechobecny herb – Syrokomla, którym się pieczętowali. Widzimy go na epitafiach, na ścianach wewnątrz kościoła czy na szkarpach, podpierających wiekowe mury.
W 1999 r. członkowie Związku Rodzinnego Grocholskich podczas II Zjazdu Rodziny Grocholskich, a pierwszego w Polsce, odwiedzili ufundowaną przez przodków świątynię, o czym przypomina pamiątkowa tablica umieszczona na cmentarzu kościelnym.
