Czy ta pogoda wpływa na nas dobrze, czy nie?
Jeden znany poeta napisał, że w przyrodzie nie ma złej pogody. Każda pogoda jest dobra. Trzeba ją po prostu lubić taką, jaka jest.
To jest chyba moje motto życiowe. Lubię to, co mam i cieszę się małymi rzeczami, więc jeżeli chmurki są ładne, a deszcz dźwięczy pięknie o szyby, to można się cieszyć.
Ja uważam, że w ogóle trzeba cieszyć się życiem. Nie będę oryginalny jeśli powiem, że życie jest takie krótkie… Cieszymy się więc z każdej chwili, z każdego dnia.
To prawda, ale jesteśmy bardzo nerwowi, dlaczego? Biega za nami mnóstwo problemów, chodzą za nami najrozmaitsze zmartwienia, życie popędza nas każdego dnia. Jak się przed tym bronić?
Trudno bronić się w sytuacji permanentnego stresu. Przecież trudno być spokojnym, jeśli nie ma się umowy o pracę, tylko zlecenie na miesiąc, dwa i nie wiadomo, co będzie potem. Nie wiemy, jak będzie wyglądała sytuacja ekonomiczna za rok czy za dwa lata, a mamy kredyty we frankach. Trudno powiedzieć, jak zachowywać się, jak utrzymać spokój, kiedy wszystko wokół jest tak niestabilne.
W związku z tym sięgamy po chemię?
Jak najrzadziej, jak najmniej. Uważam, że wizyta u lekarza psychiatry powinna być już ostatecznością. Myślę, że możemy też poradzić sobie w domu zwykłymi środkami. To może być wanna z olejkami eterycznymi, to mogą być masaże relaksacyjne, to może być spacer... Ja uwielbiam spacer jesienią, te żółte liście, ten spokój. Trochę zimno, przyjemnie, obok mój sympatyczny pies. Co może być jeszcze lepszego na relaks?
No tak, ale nie każdy ma psa i nie każdy widzi to piękno jesieni.
Jest taka fajna książka „Filozof i wilk”. Filozof uczy się w niej tego, jak zachowuje się wilk, jaki jest szczęśliwy każdą chwilą. Może to zabrzmi śmiesznie, że lekarz psychiatra uczy się być szczęśliwym od swojego własnego psa, ale ja widzę jak on potrafi dwie, trzy minuty żyć tym szczęściem, kiedy mnie zobaczy. Czasami pytam sam siebie „dlaczego nie potrafię być taki szczęśliwy?”. Myślę, że te chwile szczęścia są wokół nas. Wystarczy przytulić brzozę, posłuchać relaksacyjnej muzyki... Chociaż osobiście wolę klasyczną, lubię też disco polo. Można przygotować coś fajnego dla żony w domu, ugotować coś. Wszystko to jest relaks, wszystko to uspokoi i wydłuży nasze życie.
Mówi się, że najważniejsze w tym wszystkim jest to, żeby chciało się chcieć.
W tej sytuacji jednak ja polecałbym też i wizytę u psychologa. Dziwne, że ich unikamy. Do psychiatry oczywiście staramy się iść w ostateczności, ale psycholog i poradzi i porozmawia i pokieruje dobrze. Wiele osób mówi „no dobrze, ale mnie nie stać na psychologa, nie mam czasu”. Stać nas by wydać 300, 400 zł miesięcznie na papierosy, kupować rzeczy zupełnie niepotrzebne, siedzieć godzinami przed telewizorem, a tej godziny w tygodniu na wizytę u psychologa nie możemy znaleźć. Myślę jednak, że zmieni się mentalność społeczeństwa i ludzie zaczną kontaktować się też z psychologiem. I z psychiatrą, jeśli będzie potrzebna chemia.
Ale sama rozmowa z psychiatrą też dużo daje.
Rozmowa tak, może czasami też leki. Mamy dużo leków przeciwdepresyjnych, przeciwlękowych, ale też musimy uważać na to, że niestety wiele leków uzależnia. Mamy osoby uzależnione od leków i to nie są tysiące, ale setki tysięcy osób. Później mają one problemy nie tylko ze swoim nastrojem, ale także poważne problemy zdrowotne.
Każdy lek ma przecież działanie uboczne.
Każdy lek ma działanie uboczne, ale praktycznie wszystkim można się zatruć.
Jak pomóc człowiekowi, który nie chce sam sobie pomóc?
Mamy wolność wyboru i każdy człowiek może oczywiście wybrać swoją przyszłość czy teraźniejszość, aczkolwiek lepiej namówić takiego człowieka do zmiany trybu życia, do wizyty u psychologa. Można też stosować zioła, to też daje swoje efekty, aczkolwiek pamiętajmy, że nie zawsze można je stosować. Przykładem jest dziurawiec, którego nie wolno używać na wiosnę i lato, bo mogą pojawić się żółte plamki na twarzy.
Mało kto wie o tym, bo w ulotkach tego nie ma.
Na szczęście mamy wujka Google i tam wszystko można przeczytać (śmiech).
Panie doktorze, co to jest szczęście?
Trudno powiedzieć... Jestem szczęśliwy, mam wspaniałą żonę, dzieci, pracę. Czasami pytają mnie koledzy, dlaczego gram w Totolotka, jak mam wszystko, co do szczęścia potrzebne? Myślę, że mają rację - wspaniała rodzina, domowe ciepło, miłość, radość, praca, którą lubię. No dobrze, może nie zawsze... Czasami po 12 godzinach pracy przestaję ją lubić, ale staram się oczywiście mieć z nią przyjazne relacje. Pasje, muzyka, spacery i oczywiście bardzo dobrze mieć jakieś marzenia, bo trudno żyć bez marzeń, nawet, jeśli są to marzenia zwariowane. Nawet jeśli są gdzieś tam daleko, ale dąży się do ich spełnienia - to jest szczęście.
Dziękuję za tą poradę.
