Wit Szostak to pseudonim artystyczny krakowskiego filozofa i doktora habilitowanego nauk humanistycznych. Na co dzień, jako Dobrosław Kot pracuje na uczelni i publikuje teksty filozoficzne. Jego drugą odsłoną jest ta literacka. Swoją przygodę z pisaniem zaczynał od fantastyki i realizmu magicznego, co można dostrzec w pierwszych powieściach z cyklu o Smoczogórach, czy w Trylogii krakowskiej. Jest pisarzem przełamującym schematy. Obecnie, oprócz klasycznych powieści, publikuje utwory eksperymentujące z różnymi formami literackimi, także z dramatem. Jak sam mówi: - Nie czuje się dobrze ani szufladkując literaturę, którą czytam, ani będąc poddanym takiemu procesowi.
Inspiruje się kulturą ludową i kulturą polskich gór. Jest muzykiem grającym na instrumentach ludowych: skrzypcach, gęślach i dudach oraz zapisującym ludowe melodie. Miłośnik twórczości Tolkiena.
W jego bogatym dorobku literackim znajdziemy m.in. „Wichry Smoczogór” (2003), „Poszarpane granie” (2005) i „Ględźby Ropucha” (2005) wchodzące w cykl o Smoczogórach, „Oberki do końca świata” (2007), „Chochoły” (2010), „Fuga” (2012), „Sto dni bez słońca” (2014), „Wróżenie z wnętrzności” (2015), „Cudze słowa” (2020) czy najnowszą powieść „Rumowiska” (2023). Na spotkaniu będzie możliwość zakupu książek.
Mecenasami kultury są Wodociągi Kieleckie Sp. z o.o. - „Pij kielecką kranówkę, bo... dobra!", Fundacja ORLEN, Galeria Echo i Sklep Firmowy Pszczółka.
Wit Szostak, a właściwie Dobrosław Kot – pisarz, filozof, absolwent Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, doktor habilitowany nauk humanistycznych, adiunkt w Katedrze Filozofii Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Jest współzałożycielem Instytutu Myśli Józefa Tischnera oraz stałym współpracownikiem miesięcznika "Znak". Jako Dobrosław Kot pracuje na uczelni i publikuje teksty filozoficzne, ostatnio „Tratwę Odysa. Esej o uchodźcach” (2020). Natomiast Wit Szostak to jego pseudonim artystyczny. Jest pisarzem przełamującym schematy gatunkowe. W jego dorobku literackim znajdziemy m.in. „Wichry Smoczogór” (2003), „Poszarpane granie” (2005) i „Ględźby Ropucha” (2005) wchodzące w cykl o Smoczogórach, „Oberki do końca świata” (2007), „Chochoły” (2010), „Fuga” (2012), „Sto dni bez słońca” (2014), „Wróżenie z wnętrzności” (2015), „Cudze słowa” (2020) czy „Rumowiska” (2023). Dwukrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike i Paszportów Polityki. Za opowiadanie „Miasto grobów. Uwertura” otrzymał Nagrodę im. Janusza A. Zajdla, a za powieść „Chochoły” Nagrodę Literacką im. Jerzego Żuławskiego. Laureat Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO za powieść „Cudze słowa”.
