Jednym z symboli Bożego Narodzenia jest szopka betlejemska. To zazwyczaj stajenka z nowonarodzonym Jezusem w żłóbku, Maryją i Józefem, a także z postaciami Trzech Mędrców, pasterzami, aniołami, zwierzętami. Przypomina ona cud narodzin Zbawiciela.
A w naszych stronach mamy inne stajenki – „popielowe”. To kaplice i kościoły, które w okresie powojennym zbudował ks. Marcin Popiel na terenie ówczesnej parafii Szewna.
Ks. Marcin Popiel, dobrze urodzony, pochodzący ze znakomitego rodu pieczętującego się herbem Sulima z przydomkiem Chościak, dziedzic pokaźnego majątku, jako dojrzały mężczyzna liczący 33 lata, we wrześniu 1937 r. wstąpił do seminarium duchownego w Sandomierzu. Ukończył je ostatecznie 7 grudnia 1945 r. Tydzień później w katedrze sandomierskiej przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bpa Jana Kantego Lorka. Wkrótce otrzymał propozycję dalszych studiów teologicznych w Niemczech. Odrzucił ją, mówiąc, że woli spieszyć do służby ludziom.
W styczniu 1946 r. ks. Popiel trafił do Szewny. Była to jego pierwsza i ostatnia parafia. Spędził w niej 45 lat. Najpierw był w parafii wikariuszem, w 1962 r. został jej administratorem, a w 1964 r. proboszczem.
Parafia Szewna, aczkolwiek stara, bo erygowana w XIII w., przez wieki uchodząca za prestiżową z uwagi na możnych kolatorów, rozległa, z pięknym barokowym kościołem, była zaliczana w okresie powojennym do trudnych placówek duszpasterskich. Panowała w niej duża obojętność religijna i wrogość wobec Kościoła i duchownych. Przed wojną znaczny odsetek parafian przystąpił do Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego. Jego wyznawcy zwani wówczas pogardliwie hodurowcami zorganizowali parafię Szewna, której proboszczem w latach 30. był ks. Stanisław Banasiak. I choć po wojnie stanowili oni mniejszość wśród mieszkańców tych stron, to niechęć do Kościoła rzymskokatolickiego i jego duchownych była duża. Również w międzywojniu na terenie parafii szewieńskiej, we wsi Gromadzice mieszkała grupa gospodarzy o ateistycznych poglądach, którzy zorganizowali się i utworzyli Ateistyczny Związek Chłopów; ewenement w skali kraju.
Po wojnie duszpasterstwo utrudniała komunistyczna propaganda antykościelna, której wielu dawało posłuch. Przekładało się to na zaniedbywanie praktyk religijnych. Duża grupa mieszkańców parafii szewieńskiej nie miała w ogóle kontaktu z Kościołem.
Już w pierwszych miesiącach pobytu w Szewnie ks. Popiel zaobserwował, że większość parafian nie uczęszcza na msze św. To uniemożliwiało ewangelizację i rozbudzanie apostolstwa świeckich. Kiedy pytał ludzi, dlaczego nie widzi ich w kościele na niedzielnych mszach, ci odpowiedzieli mu, że mają daleko do kościoła, a drogi są złe. Wtedy ks. Marcin podjął trud przybliżenia Boga ludziom w odległych od Szewny wioskach. Postanowił odprawiać msze św. poza świątynią parafialną, na początku w szkole w Chmielowie. Później zorganizował kaplice dojazdowe w kolejnych miejscowościach rozległej wówczas parafii szewieńskiej: w Gromadzicach, Chmielowie, Miłkowie, a następnie w Jędrzejowie Jędrzejowicach, Mirkowicach. Wszystkie te obiekty budował bez stosownych zezwoleń. Był za to przez władze komunistyczne szykanowany, karany kolegiami i grzywnami. Od nazwiska księdza zaczęto te kaplice zwać „popielowymi stajenkami”; stajenkami – bo w nich na nowo w sercach parafian rodził się Chrystus.
Z czasem część z nich została podniesiona do rangi kościołów parafialnych. Tak powstały parafie w Chmielowie, Gromadzicach, Miłkowie. Poza parafią Szewna znalazły się także kaplice w Jędrzejowie i Mirkowicach; pierwsza znalazła się w obrębie parafii Miłków, druga – Gromadzice. W granicach parafii szewieńskiej pozostała jedynie kaplica w Jędrzejowicach, najmniejsza „popielowa stajenka”.
Jej historia sięga lat 60. XX w. W trosce o rozwój duchowy i religijny mieszkańców Jędrzejowic, zwłaszcza dzieci i młodzieży, księża z Szewny w roku 1961/62 postanowili zorganizować we wsi punkt katechetyczny. Spodziewając się trudności ze strony Gromadzkiej Rady Narodowej (GRN), parafia wynajęła równocześnie na ten cel dwa lokale. Zgodnie z przewidywaniami, Rada zajęła jeden z nich na świetlicę, której wcale nie miała zamiaru zakładać. Punkt katechetyczny otwarto więc w drugim lokalu, gorszym, w domu Marii Murczyńskiej, który oddano pod opiekę Matki Bożej Ostrobramskiej, św. Barbary i św. Michała. Zajęcia z religii dla dzieci i młodzieży szkolnej oraz przedszkolaków prowadzili w nim księża i siostry zakonne z Szewny.
Ciąg dalszy jutro.
