Muzeum Narodowe w Kielcach w ramach swojego cyklu Niedziela w Muzeum zaplanowało wydarzenie na temat Muzeum Polskiego w Rapperswilu. Spotkanie odbędzie się 24 września o godzinie 12:00 w Muzeum Stefana Żeromskiego przy ulicy Jana Pawła II. Wstęp jest bezpłatny.
Głównym zadaniem Polaków przebywających na emigracji po upadku powstań narodowych, była ochrona polskiej kultury. Po nieudanych próbach odzyskania niepodległości, trzej zaborcy starali się zniszczyć polską tożsamość. Mimo trudnych czasów Polakom udało się utrzymać swoją kulturę, historię i poczucie narodowości.
Jedną z kluczowych ról w pielęgnowaniu tożsamości narodowej, odgrywało powstałe w Rapperswilu (Szwajcaria) Muzeum Narodowe Polskie. Miejsce zostało założone w 1870 roku z inicjatywy Agatona Gillera - dziennikarza i działacza niepodległościowego na emigracji. Placówkę ufundował hrabia Władysław Ewaryst Broel Plater, który był politykiem, dziennikarzem i posłem na Sejm powstańczy w czasie insurekcji listopadowej, również aktywnie działał w środowisku narodowym za granicą. Siedzibą muzeum stał się zamek nad brzegiem Jeziora Zuryskiego, miejsce to zostało wydzierżawione na 99 lat.
Zbiory obejmowały wszelkie obiekty związane z historią i kulturą polską, zabytki archeologiczne, uzbrojenie, umundurowanie, pamiątki historyczne, dzieła sztuki z każdej dziedziny. Znalazło się tam również biblioteka i archiwum dokumentów. Eksponaty pochodziły głównie z darów Polaków z emigracji i kraju. Jedynie częściowo z własnych zakupów, a czasem z depozytów. Na przełomie XIX i XX wieku znajdowała się tam największa biblioteka polska na emigracji (ok. 100 druków), z bogatym zbiorem rękopisów.
Merytorycznym opiekunem muzeum był emigrant i działający w Szwecji antykwariusz Henryk Bukowski. Po śmierci hr. Platera kustoszem i zarządcą muzeum został Włodzimierz Różycki de Rosenwerth, który miał specyficzną koncepcję muzealnych ekspozycji. Realizując pożądaną narrację narodową, pomijał kwestie autentyczności obiektów - np. uzupełniając je o późniejsze elementy, był również autorem legend związanych z eksponatami, jak i również niektóre z nich sam tworzył. Taka koncepcja spotkała się z krytyką części środowiska. Jednym z autorów niezrealizowanych projektów reform i modernizacji Muzeum był Stefan Żeromski, który w latach 1892-1895 pracował tam jako bibliotekarz.
W 1927 roku na mocy uchwały Sejmu RP zbiory zostały przewiezione do kraju, zgodnie z testamentem założyciela, trafiły do Muzeum Narodowego w Warszawie i Biblioteki Narodowej. Znaczna część obiektów - głównie w zakresie druków i rękopisów - została zniszczona w trakcie II wojny światowej. W latach 1936-1951 na zamku istniało polskie centrum ekspozycyjne, po wojnie przejęte przez władze komunistyczne, wskutek czego kanton Sankt Gallen wypowiedział umowę dzierżawną. Muzeum reaktywowano w 1975 roku przez polskie środowiska emigracyjne.
Uczestnicy w trakcie spotkania bliżej poznają zbiory raperswilskiego muzeum i prześledzą ich losy, począwszy od powstania placówki, poprzez eksponowanie w tym miejscu, aż do przewiezienia do wolnej Polski. Wykład poprowadzi Paulina Bies.
