14 lutego 2024, środa, g.18.30, sala kameralna
POD PRESJĄ DŹWIĘKU I SŁOWA
Reż. Violetta Rotter-Kozera
Po projekcji spotkanie z kompozytorką i reżyserką filmu.
Film dokumentalny przedstawiający sylwetkę Joanny Wnuk - Nazarowej. Należy ona do wąskiego grona wybitnych twórców i animatorów polskiej kultury muzycznej. Jako dyrygent, kompozytor, pedagog i polityk, dyrektor instytucji kulturalnych oraz minister kultury i sztuki wniosła w polskie życie kulturalne twórczy, oryginalny wkład.
Wstęp wolny. Zaproszenia do odbioru w kasie Filharmonii.
16 lutego 2024, piątek, g. 19:00, sala koncertowa
KONCERT SYMFONICZNY
NA OSTATKI I NA WALENTYNKI
PAWEŁ GUSNAR saksofony
ORKIESTRA SYMFONICZNA FŚ
JACEK ROGALA dyrygent
ROBERTO MOLINELLI
Concerto for saxophone and orchestra Four pictures from New York
JOANNA WNUK-NAZAROWA
Siedem grzechów głównych – Suita tragikomiczna na wielką orkiestrę symfoniczną (prawykonanie)
Pierwsza część wieczoru należeć będzie do utworu współczesnego włoskiego kompozytora Roberta Molinelliego - słynnego altowiolisty, aranżera i dyrygenta współpracującego m.in. z Andrea Boccellim. Usłyszymy jego Koncert na saksofon i orkiestrę Four Pictures from New York napisany w 2001 roku. Razem z OSFŚ wystąpi jeden z najlepszych największych saksofonistów swojego pokolenia Paweł Gusnar, artysta dla którego napisano ponad 80 utworów (w tym 16 z wykorzystaniem orkiestry symfonicznej). Suita tragikomiczna - Siedem grzechów głównych Joanny Wnuk-Nazarowej zostanie wykonana po raz pierwszy. Utwór został zamówiony przez Filharmonię Świętokrzyską w ramach programu „Zamówienia kompozytorskie”. Ironiczno-sarkastyczny przekaz, jaki został zawarty w suicie, służy ukazaniu tragicznej strony ludzkiej kondycji, która ulega słabościom swej natury. Inteligentnie i ciekawie wyrażona polemika kompozytorki z ziemskimi przywarami wymusza refleksję na temat najbardziej palących problemów współczesnego człowieka. W poemacie La valse, którego premiera odbyła się w 1920 roku w Paryżu, Raver starał się natomiast wskrzesić wspomnienia o sztuce walca, rozkwitającej w magicznej atmosferze starego Wiednia. Pierwotnie utwór miał nosić tytuł Wien i był pomyślany jako hołd dla wiedeńskich walców Johanna Straussa II, które Ravel szczerze podziwiał. Nie jest on jednak balowym walcem w stylu Straussa. Kompozytor przekształca Straussowskie tematy w kalejdoskopową fakturę orkiestrową.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
