Starostwo powiatowe organizując Przegląd Zespołów Folklorystycznych i Solistów dzieli wykonawców według ściśle określonych kategorii.
Zespoły te przeważnie mają charakter amatorski i przedstawiają folklor tradycyjny oraz rekonstruowany.
Solista ludowy - śpiewak, amator, który nigdy nie pobierał lekcji śpiewu, przez to posiada charakterystyczną barwę głosu. Mówimy wówczas o śpiewie białym (surowym). Solista występuje najczęściej a cappella, czyli bez towarzyszenia akompaniamentu muzycznego.
Zespół Śpiewaczy a cappella - jest to zespół śpiewaków-amatorów, którzy również posługują się techniką śpiewu białego. Zespoły te wykonują pieśni ludowe bez towarzyszenia akompaniamentu.
Zespoły Śpiewacze z akompaniamentem - zespoły te posiadają taką samą charakterystykę jak kategoria powyżej, jednak z tą różnicą, że śpiewom towarzyszy akompaniament muzyczny w postaci akordeonu lub kapeli ludowej.
Zespoły Pieśni i Tańca - jak sama nazwa wskazuje są to zespoły, które łączą w sobie śpiew, taniec oraz muzykę (akompaniament). Zespoły te mogą posiadać w swoim repertuarze zarówno pieśni, gdzie nie występuje ruch sceniczny, układy taneczne, bez towarzyszenia śpiewu oraz utwory gdzie podczas śpiewu równocześnie lub w przerwach występują części taneczne.
Kapela ludowa - jest to zespół muzykantów, którzy specjalizują się w wykonywaniu muzyki folklorystycznej. Niegdyś muzykantami nazywano amatorów-samouków, dziś jednak muzykantami nazywamy osoby, które umieją grać na danym instrumencie, a ich pasją jest wykonywanie muzyki ludowej. W skład typowej kapeli ludowej może wchodzić instrumentarium: akordeon, bęben, trąbka, saksofon, skrzypce, a niekiedy nawet kontrabas. Kapela może wykonywać zarówno pieśni instrumentalne, jak i wokalno-instrumentalne.
Znając już podział zespołów na organy wykonawcze, jedną z kluczowych kryteriów oceniania podczas konkursów, festiwali i przeglądów jest wykonywanie utworów w gwarze świętokrzyskiej. Gwara ta jest jednym z dialektów małopolskich. W regionie świętokrzyskim występują trzy rodzaje gwar: kielecko-miechowska, sandomierska oraz lasowska (w widłach Wisły i Sanu). Ważne jest by repertuar nie był wykonywany w języku ogólnym. Poszczególne gminy, a nawet wsie posiadają różne charakterystyczne modulacje gwary.
