Mówiło się o tym wieki, ale fakt stał się faktem. Chociaż teraz, po amerykańsku będzie można śmiało napisać, że fakt stał się "fucktem". Teraz wyjazd za Ocean nie będzie synonimem luksusu, szczęścia i obiektem pożądania budowniczych, piekarzy i specjalistów od pozbywania się azbestu. Jak się okazuje przywilej robienia teledysków na białych piaskach nie będzie zarezerwowany jedynie dla artystów pokroju Teresy Werner, albo innych, lubujących się w pokazywaniu, że się było i bywało. Teraz zwykły zjadacz polskiego, pszennego pieczywa będzie mógł zasmakować tego, co jada się w Ameryce, poczuć smak prawdziwego hamburgera, hot-doga, czy tej prawdziwej coli, od której w głowie się... przewraca!!!
Teraz na własne uszy i oczy będzie można się przekonać, czy to, o czym w swojej piosence śpiewał Muniek Staszczyk z formacją T.LOVE jest prawdą. Będzie można zasmakować jazdy na prawdziwych, amerykańskich wrotkach i poczuć się niczym „Szirly” w "Kochaj albo rzuć". I w końcu będzie można, uiszczając odpowiednią opłatę zobaczyć na własne oczy Wodospad Niagara, który w Polsce ludziom, którzy urodzili się co najmniej 40 lat temu kojarzył się jedynie z wizytami w toaletach, na ścianach których wisiały spłuczki, właśnie o dźwięcznej nazwie NIAGARA.
Teraz nie będzie możliwości wytłumaczenia dzieciakowi, że się nie da iść do amerykańskiego college'u, gdzie (jak to pokazują na filmach) tworzą się stowarzyszenia, których nadrzędnym celem jest balowanie, granie w beer-ponga i kibicowanie drużynom amerykańskiego football'u lub baseball'a. Wszystko stanęło przed nami otworem, wielkim niczym Kanion Kolorado, albo Krater Kościuszki na Księżycu.
A'propos właśnie tego naturalnego satelity ziemskiego – tam też pewnie niedługo dotrzemy. Też bez niezbędnych wiz. Kryteriami kosmicznej podróży będą jedynie dobre zdrowie i grubość portfela. Oczywiście w podróży do USA pieniądze także będą odgrywać kluczową rolę. Znając przewoźników lotniczych, ceny biletów poszybują w górę niczym ceny cukru w kryzysie. Znosząc wizy Stany Zjednoczone otworzyły także drzwi nowych kierunków podróży dla twórców takich produkcji telewizyjnych, jak na przykład "Pierwszy raz za granicą". Wyobraźcie sobie teraz szok osób, które poza Paszportem Polsatu i podróżą do miasta o liczbie mieszkańców do 50 tys. nie byli nigdzie. Program nie będzie posiadał dialogów, ponieważ po opuszczeniu pokładu statku powietrznego na wózku bagażowym wszyscy będą wozić brody, zwane inaczej koparami – w dodatku opadniętymi.
Oczywiście w USA nie ma kantorów wymiany walut, więc nie polecam wozić ze sobą złotówek w skarpecie. Fakt, można wymienić złotówki na "zielone", ale tylko w wybranych bankach i operacja trwa dość długo, jest mozolna i panie lub panowie za kontuarami patrzą na wymieniających pieniądze jak na Alfa z Melmag. USA to kraj mlekiem i miodem płynący, więc pewnie nawet osoby z problemem komunikacyjnym nie będą cierpieć głodu. Gorzej jednak sytuacja przedstawiać się może ze znalezieniem kwatery do spania, choć moteli jest mnóstwo. Na każdym świeci się piękny napis VACANCY, co bynajmniej nie oznacza, że właściciele są na wakacjach.
Być może teraz wszyscy „brexitowcy” przeniosą się za Ocean. Skoro pojawia się szansa, to dlaczego nie spróbować? Za podróżą do Stanów przemawia również fakt, że ruch kołowy odbywa się po "normalnej" stronie, środki lokomocji są wygodniejsze, bo wszystko co amerykańskie, to lepsze i duże. Apetyty też, co widać po mocno tyjącej populacji, ale tutaj akurat naszym rokadom już niewiele brakuje, więc zapewne niezauważalnie wtopią się w tłum, czekając w kolejce po bułkę z kotletem spod znaku dwóch złotych łuków, albo po kurczaka w kukurydzianej panierce od pana z siwą brodą.
Jak można się domyślić, zniesienie wiz do USA przez amerykański rząd może być pięknym narzędziem w kampanii prezydenta Dudy, bo przecież żadnemu z jego poprzedników, mimo zapewnień naszego sojusznika ten trick nie udał się. To świetne narzędzie "piarowe", ale czy aby rzeczywiście? Otóż... wystarczy się zorientować delikatnie w przepisach i od razu okaże się, że dotychczas placówki dyplomatyczne Stanów Zjednoczonych mieszczące się na terenie naszego kraju ubiegającym się o "wizę" wydawały jedynie tak zwane promesy, czyli wstępne pozwolenia. No i lecieli rodacy do USA w celu spełnienia amerykańskiego snu. Wysiadając z samolotu całowali amerykańską ziemię, albo się przewracali, ponieważ zazwyczaj na pokładach samolotów, póki pasażer nie wzbudza uwagi personelu pokładowego i zachowuje pozorną trzeźwość może "natrąbić" się do woli.
Ale samo dotknięcie stopami amerykańskiej ziemi nie oznacza jeszcze (tak, piszę w czasie teraźniejszym z premedytacją!), że wyjdziemy z lotniska. Dlaczego? Dlatego, że są jeszcze celnicy, do których należy ostateczna selekcja. Więc niezależnie od sytuacji wizowej jestem przekonany, że teraz również znajdą się tacy, którzy przelecą się samolotem w tę i z powrotem. I powracających może być więcej, niż dotychczas. Bo to nie Wielka Brytania, gdzie na lotnisku obsługa mówi po polsku. To Ameryka, gdzie obywatele są wielkimi patriotami i od odwiedzających ich kraj wymagają znajomości języka. Języka angielskiego, najlepiej z dialektem amerykańskim. Niestety "polish-english" za wielką wodą nie przejdzie.
Za odważnych trzymam kciuki, bo to ponoć do nich świat należy. GOOD LUCK!
